MELODIA MIŁOŚCI - ROZDZIAŁ 7

Po kilku godzinach rozstaliśmy się z chłopakami. Idąc ulicami miasta, Mateusz trzymał mnie za dłoń. Wciąż był podenerwowany. Starał się tego nie okazywać, lecz czułam, że nie jest dobrze. Niósł mój pokrowiec z gitarą przewieszony przez ramię. Pierwszy raz wyszedł z próby w takim nastroju. Dotychczas przynosiły one mu tyle energii i radości, że uśmiechał się potem przez cały dzień. Trzeba jak najszybciej to wszystko zmienić.

- Długo tak nie wytrzymam - przerwał milczenie Mateusz, jakby odgadując moje myśli. - Ten koleś wszystko pieprzy. Wydaje mi się, że nawet chłopaki tracą powoli przez niego zapał do grania, a to w ich przypadku niemożliwe. Jeszcze wygląda na to, że chce wejść między Ciebie a mnie. Wiem, że nic i nikt nie zniszczy tego, co między nami - przerwał na chwilę, by zaciągnąć się papierosem - ale mam już go serdecznie dość. Nie chcę wdawać się z nim w żadne konflikty, ale wydaje mi się, że wkrótce będę musiał mu co nieco wytłumaczyć... dosadniej.

- Misiek - zaczęłam powoli - nie warto. Jak tak dalej będzie to rozstanie się z zespołem jeszcze szybciej, niż do niego dołączył. Nie ma się czym przejmować.

- W sumie nie lubię, jak na Ciebie patrzy.

- Jego wzrok skierowany na mnie nie zmieni faktu, że jestem na zawsze Twoja.

Kąciki jego ust podniosły się ku górze. Lubię, kiedy jest o mnie zazdrosny. Minęła krótka chwila, a już czułam te niesamowite, nikotynowo pachnące pocałunki.

* * *

Zbliżając się do mojej klatki, już z daleka zauważyłam Basię. Pewnie znowu będzie zirytowana, że tak rzadko dzwonię. Mateusz nie przepadał za jej wizytami.

- Bądź dla niej miły - wyszeptałam, po czym przywitałam się z B. Jeszcze przed wejściem do mojego mieszkania powiedziała nam, że ma ciekawą propozycję dla kapel takich jak my - grających mieszankę reggae i rocka.